Günümüze kadar süregelen bir mezhep olarak Zeydiliğin Yemen bölgesinde geçirdiği süreçlerden birisi de 16. yy.’da imametini ilan eden Mansûr-Billâh Kâsım b. Muhammed ile başlayan ve Cumhuriyetin ilanına kadar iktidarın soyundan gelenlerin devam ettirdiği dönem bulunmaktadır. Ancak Kâsımîler dönemi olarak bilinen bu sürece dair literatürde yeterli bilgi bulunmamaktadır. Mansûr-Billâh Kâsım b. Muhammed’in akaid, fıkıh, usul gibi alanlarda kıymetli eserlerinin yanı sıra kaleme aldığı ufak bir risalesi de bulunmaktadır. Bu çalışmada ise Kâsımî Hanedanlığının kurucusu olarak bilinen Mansûr-Billâh Kâsım b. Muhammed’in oğlu Müeyyed-Billâh (...) Muhammed b. Kâsım için kaleme aldığı vasiyet metninin literatüre kazandırılması amaçlanmaktadır. (shrink)

The ternary xV2O5–(40 − x)Li2O–60B2O3 glass system, where x = 1, 2, 3, 4 and 6 mol%, was prepared by normal quenching. Ultrasonic velocities and attenuation were measured at room temperature using a pulse-echo technique. Various parameters, such as elastic moduli, micro-hardness, Poisson's ratio and Debye temperature, were determined from the measured densities and velocities. The composition dependence of these parameters, in addition to the glass-transition temperature, suggested that vanadium ions were incorporated into these glasses as a network modifier, resulting (...) in the reconversion of BO4 tetrahedra to BO3 triangles by the breaking of B–O–B linkages and the formation of nonbridging oxygens (NBOs). The outcome was a reduction in network connectivity and rigidity with increasing V2O5 content. The results are explained quantitatively in terms of fractal bond connectivity, average atomic volume, network dimensionality, packing density, number of network bonds per unit volume, cross-link density and atomic ring size. The Makishima and Mackenzie model appears to be valid for the studied glasses when the fate of BO4 tetrahedra and creation of NBOs are taken into account. (shrink)

Çalışma, Muhammed b. Mustafa el-Alâî’ye (ö. 1234/1818) nispet edilen Şerḥ-i İrâde-i cüzʾiyye risâlesinin ona aidiyeti üzerine yoğunlaşacaktır. Muhammed b. Mustafa el-Alâî’nin kendisine ait olduğunu söylediği ve ona nispet edilen Şerḥ-i İrâde-i cüzʾiyye risâlesi aslında Dâvûd-i Karsî’nin (ö. 1169/1756) Risâle fi’l-iḫtiyârâti’l-cüzʾiyye ve’l-irâdâti’l-ḳalbiyye adlı risâlesinin kısmen değiştirilmiş bir versiyonudur. Alâî, Karsî’nin risâlesinden ihtiyaç duymadığı bazı bağlam ve konuları çıkararak ve gerekli gördüğü bazı başlıkları da Ebû Saîd el-Hâdimî’nin (ö. 1176/1762) el-Berîḳatu’l-maḥmûdiyye eserinden eklemeler yaparak oluşturduğu Şerḥ-i İrâde-i cüzʾiyye risâlesi, içerik açısından dikkate alındığında (...) intihalin en bariz görüldüğü bir eser niteliğindedir. Osmanlı ilim düşüncesi dikkate alındığında irade ve insan fiilleri konusunda büyük bir literatürün ortaya konulduğu ve bu metinlerin konu hakkında belli bir fikrin yerleşmesinde etkisi olduğu bilinmektedir. Belli bir dönemde telif edilen risâlelerin muhteva olarak sonraki risâle ve eserlerin muhtevasını etkilemiş olması ve bu nedenle kısmî tedâhüllerin olması sıkça karşılaşılan bir durumdur. Fakat başkasına ait bir telif üzerinde tikel bir değişiklik yaparak eseri kendisine nispet etmek ilmî olarak kabul edilemez bir durumdur. Araştırmanın konusu olan Alâî’nin risâlesi de ikinci türden bir risâle hüviyetindedir. Risâlenin tamamına yakın bir bölümü Karsî’nin konu hakkındaki risâlesi kısmen değiştirilerek oluşturulmuş ve Dâvûd-i Karsî’ye herhangi bir atıfta bulunulmamıştır. Bu çalışmada amaçlanan ise Alâî’nin kendisine nispet ettiği bu risâlenin aslında Karsî’ye ait olduğunu karşılaştırmalı tablolar üzerinden ortaya koymaktır. Bu bağlamda hem Karsî hem de Alâî’ye ait her iki metin tablolar üzerinden baştan sona kadar karşılaştırılmış; ortak ve farklı noktalar tespit edilerek gösterilmeye çalışılmıştır. Karşılaştırmalar neticesinde risâlenin Karsî’ye aidiyeti kesin şekilde tespit edildiğinden bahsi geçen intihal olgusunun bizzat Alâî tarafından mı, yoksa başka birisi tarafından mı yapıldığı sorusuna dikkat çekilmiştir. Ayrıca Alâî’nin Ebû Saîd el-Hâdimî’den kaynak göstermeden alıntı yaptığı yerler de tespit edilerek metin üzerinde farklı bir renkle gösterilmiştir. Son olarak bütünsel bir bakış imkânı sunması için Alâî’ye ait risâlenin tahkiki de yapılmıştır. Metnin tahkikinde Karsî’nin metninde mevcut olup Alâî’nin metninde olmayan ve anlamı tamamlayan kelimeler ile cümleler köşeli parantez içinde gösterilmiştir. Ayrıca Karsî’nin metninde metin-şerh ayrımı olduğundan Alâî’nin risâlesindeki bu ayrım da tespit edilmiş böylece metin bold ve parantez içinde gösterilirken şerh ise normal yazı stiliyle gösterilmiştir. Çünkü bu metin-şerh ayrımının gösterilmesi, metnin anlaşılması ve bütünlüğü açısından elzem bir durum arz etmektedir. (shrink)

The COVID-19 pandemic has forced developmental researchers to rethink their traditional research practices. The growing need to study infant development at a distance has shifted our research paradigm to online and digital monitoring of infants and families, using electronic devices, such as smartphones. In this practical guide, we introduce the Experience Sampling Method – a research method to collect data, in the moment, on multiple occasions over time – for examining infant development at a distance. ESM is highly suited for (...) assessing dynamic processes of infant development and family dynamics, such as parent-infant interactions and parenting practices. It can also be used to track highly fluctuating family dynamics and routines. The aim of the current paper was to provide an overview by explaining what ESM is and for what types of research ESM is best suited. Next, we provide a brief step-by-step guide on how to start and run an ESM study, including preregistration, development of a questionnaire, using wearables and other hardware, planning and design considerations, and examples of possible analysis techniques. Finally, we discuss common pitfalls of ESM research and how to avoid them. (shrink)

Name der Zeitschrift: Das Mittelalter Jahrgang: 19 Heft: 2 Seiten: 302-325.

Postnatally, heart muscle cells almost completely lose their ability to divide, which makes their loss after trauma irreversible. Potential repair by cell grafting or mobilizing endogenous cells is of particular interest for possible treatments for heart disease, where the poor capacity for cardiomyocyte proliferation probably contributes to the irreversibility of heart failure. Knowledge of the molecular mechanisms that underly formation of heart muscle cells might provide opportunities to repair the diseased heart by induction of (trans) differentiation of endogenous or exogenous (...) cells into heart muscle cells. We briefly review the molecular mechanisms involved in early development of the linear heart tube by differentiation of mesodermal cells into heart muscle cells. Because the initial heart tube does not comprise all the cardiac compartments present in the adult heart, heart muscle cells are added to the distal borders of the tube and within the tube. At both distal borders, mesodermal cell are recruited into the cardiac lineage and, within the heart tube, muscular septa are formed. In this review, the relative late additions of heart muscle cells to the linear heart tube are described and the potential underlying molecular mechanisms are discussed. BioEssays 26:248–261, 2004. Wiley Periodicals, Inc. (shrink)

We apply an online optimization process based on machine learning to the production of Bose-Einstein condensates. BEC is typically created with an exponential evaporation ramp that is optimal for ergodic dynamics with two-body s-wave interactions and no other loss rates, but likely sub-optimal for real experiments. Through repeated machine-controlled scientific experimentation and observations our ’learner’ discovers an optimal evaporation ramp for BEC production. In contrast to previous work, our learner uses a Gaussian process to develop a statistical model of the (...) relationship between the parameters it controls and the quality of the BEC produced. We demonstrate that the Gaussian process machine learner is able to discover a ramp that produces high quality BECs in 10 times fewer iterations than a previously used online optimization technique. Furthermore, we show the internal model developed can be used to determine which parameters are essential in BEC creation and which are unimportant, providing insight into the optimization process of the system. (shrink)

This study examines the central contention of instrumental stakeholder theory— namely, that firms that breed trust-based, cooperative ties with their stakeholders will have a competitive advantage over firms that do not. Acase study of the introduction ofgenetically modified food products in the Netherlands provided the basis for the empirical analysis. The results support the instrumental stakeholder management thesis, showing that stakeholder integration, through the development ofmutually enforcing relationships with external parties, may result in both organizational learning and societal legitimacy.

BackgroundWith advances in sequencing technologies, increasing numbers of people are being informed about a genetic disease identified in their family. In current practice, probands are asked to inform at-risk relatives about the diagnosis. However, previous research has shown that relatives are sometimes not informed due to barriers such as family conflicts. Research on family communication in genetic diseases aims to explore the difficulties encountered in informing relatives and to identify ways to support probands in this.Main bodyResearch on family communication may (...) also reveal that participants did not inform their relatives about the risk of a serious genetic condition, even when preventive and treatment options are available. Researchers may then face a dilemma: Do they need to warn at-risk relatives about the finding? Or do they keep silent due to prior confidentiality agreements with study participants?ConclusionsWe believe that the absolute confidence promised to research participants outweighs the interests of their relatives, even though it can be claimed that relatives at risk of a genetic disease do, in principle, have a right to know information collected about their health. Not respecting confidentiality agreements could cause distrust between researchers and research participants and possibly harm the relationship between probands and relatives. Relatives' health interests can still be taken into account without jeopardizing participant trust, by considering alternative scenarios, including sharing general study findings on the barriers participants experience with their healthcare professionals and by offering participants psychosocial support for family communication. (shrink)

© 2015 Elsevier Inc.Postnatal organogenesis occurs in an immune competent environment and is tightly controlled by interplay between positive and negative regulators. Innate immune cells have beneficial roles in postnatal tissue remodeling, but roles for the adaptive immune system are currently unexplored. Here we show that adaptive immune responses participate in the normal postnatal development of a non-lymphoid epithelial tissue. Since the mammary gland is the only organ developing predominantly after birth, we utilized it as a powerful system to study (...) adaptive immune regulation of organogenesis. We found that antigen-mediated interactions between mammary antigen-presenting cells and interferon-γ -producing CD4+ T helper 1 cells participate in MG postnatal organogenesis as negative regulators, locally orchestrating epithelial rearrangement. IFNγ then affects luminal lineage differentiation. This function of adaptive immune responses, regulating normal development, changes the paradigm for studying players of postnatal organogenesis and provides insights into immune surveillance and cancer transformation. Plaks et al. (shrink)

Ahmed b. Hanbel, vefatıyla neticelenen hastalığı esnasında oğlu Abdullah’tan, şu hadisin el-Müsned’inden çıkartılmasını istemiştir: “Allah Rasûlü ‘Ümmetimi Kureyş’ten şu grup helâk edecek’ buyurunca oradakiler ‘(bu durumda) bize neyi emredersin?’ diye sordular. O da ‘İnsanlar onlardan uzak durup ayrılsalar!’ cevabını verdi”. Ahmed b. Hanbel bu hadisin, diğer rivayetlerle çeliştiğini düşünmektedir. Oğlu Abdullah’a göre bu hadisin çeliştiği rivayetler, Hz. Peygamber’in idarecilere itaat etmeyi ve onlardan kaynaklanan yanlışlara karşı sabırlı olmayı emrettiği haberlerdir. Ahmed b. Hanbel’in tavrı ve bunun sebebi esasen açık ve net (...) gibi görünmektedir. Buna rağmen daha sonra gelen ilim adamları, onun bu tavrı ile ilgili farklı değerlendirmeler yapmışlardır. Bu değerlendirmelerden birine göre İmam’ın tavrı, kendi açıklamasında da dikkat çektiği üzere hadisin şaz olması yani halkın idarecilerle ilişkilerini düzenleyen diğer rivayetlerle çelişmesidir. Bu bakış açısı, İmam’ın açıklamasıyla uyum içinde olmasına ilaveten aynı hadisin Buharî ve Müslim gibi meşhur muhaddisler tarafından nakledilmesi açısından da önemlidir. Zira bu yorumun ulaştığı sonuca göre Buharî ve Müslim’in sadece sahih olan hadisler ihtiva ettikleri iddiasıyla takdim ettiği el-Câmi‘u’s-sahîh isimli eserlerinde, bu şarta uymayan rivayetler de bulunabilmektedir. Bununla birlikte söz konusu hadisin hem sened hem de metni üzerinde yapılan incelemeler şaz iddiasının doğru olamayacağını göstermektedir. Nitekim hadisi nakleden dört ravinin tamamı, içinde Ahmed b. Hanbel’in de bulunduğu münekkitler tarafından güvenilir bulunmuştur. Nitekim İmam, el-Müsned’inde bu ravilerin çok miktarda hadisine yer vermektedir. Hadisin metin açısından da şaz olmadığını söylemek mümkündür. Zira metnin birinci cümlesi olan “Ümmetimin helâki Kureyş’in elinden olacak” şeklindeki tespiti, farklı onlarca hadiste görebilmek mümkündür. Bu hadislerden pek çoğu el-Müsned’de bizzat Ahmed b. Hanbel tarafından da nakledilmiştir. Şaz addedilen kısmın “İnsanlar onlardan uzak dursalar” şeklindeki ikinci cümle olması da pek muhtemel görünmemektedir. Zira zalim idarecilere karşı bundan çok daha şiddetli tepkileri emreden hadislerden onlarcası yine bizzat Ahmed b. Hanbel tarafından nakledilmiş durumdadır. Ahmed b. Hanbel’in, bu hadisi kitabından çıkarmak istemesinin sebebi bağlamında ortaya atılan ikinci iddiaya göre İmam, dönemin yönetimiyle iyi geçinmek amacıyla böyle bir talepte bulunmuştur. Zira bu dönemde Abbasî iktidarı, hadisçileri büyük bir sıkıntıya sokan Mihne sürecine son vermiş, ulemaya karşı yumuşama politikası gütmeye başlamıştır. Ahmed b. Hanbel de yönetimin bu uzlaşma arzusuna olumlu cevap vermiş ve bu çerçevede idareciye karşı sergilenecek sert tutuma işaret eden hadisleri kitabından çıkarmak istemiştir. Fakat bu iddia da yaşadığı dönemde iktidara karşı takındığı tavır sayesinde toplum önderi haline gelmiş Ahmed b. Hanbel gibi bir şahsiyetle uyuşmaz. Zira o idareci ve toplum arasındaki ilişkilerin keyfiyeti ve sıhhati konusunda gerek tavsiyeleri gerekse fiilî tatbikatı ile örnek ve simge haline gelmiştir. Hayatını Hz. Peygamber’in mirası olan hadisleri nakletmeye ve doğru anlaşılmasına hasreden böyle bir şahsiyetin, sırf iktidarla iyi geçinmek adına, sened ve metin itibariyle usûl problemi olmayan rivayetleri el-Müsned’den çıkartılması emrini vermesi çok da doğru görünmemektedir. Bu konuda yapılan üçüncü yoruma göre Ahmed b. Hanbel’in bu hadise yönelik tavrı, manasının istismara müsait olmasıdır. Nitekim İmam’ın bizzat kendisi, ehl-i bid‘attan bazılarının bu hadisi delil getirip iktidara karşı toplumda ayrımcılık yaratacak davranışlara yöneldiğini söylemiştir. Elimizde bu son yorumu güçlendiren başka veriler de vardır. Nitekim o aynı tavrı, iktidara karşı silahlı mücadeleyi emreden başka hadisler hakkında da göstermiş; bunların kitabından çıkartılmasını istemiştir. Bu tavrından anlaşıldığına göre Ahmed b. Hanbel, zalim idareciye karşı, toplumda kargaşa ve fesada sebep olacak fiilî ve silahlı mücadeleye kalkışılmasını istememektedir. Öyleyse denilebilir ki İmam’ın söz konusu hadisle ilgili tavrı, hadisin özellikle “insanların böyle idarecilerden uzak durması” yönündeki ikinci cümle ile ilgilidir. Zira İmam’ın yaşadığı dönemde Mutezile ve Haricîler gibi bazı gruplar böyle hadisleri delil getirerek toplumda tefrikaya sebebiyet vermişlerdir. Bunu bilen ve bizzat gören İmam, böyle grupların toplumsal birlik karşıtı amaçlarına alet edilebilir düşüncesiyle idarecilere karşı “uzak durmaya çalışmak” gibi basit gibi görünen tepkilere yer veren hadislerin bile kitabından çıkarılmasını istemiştir. Sonuç olarak ifade etmek gerekirse onun bu hadis hakkındaki “diğer rivayetlerle çelişiyor” şeklindeki tavrını, “Müsned’imde oluşturmaya çalıştığım ideal idareci-toplum ilişkisi ile çelişiyor” şeklinde anlamak gerekecektir. (shrink)

Juan B. Justo en la historia y el pensamiento argentinos, por A. Solari.--Teoría y práctica de la historia, por M. H. Alberti.--La base biológica de la historia, por F. Escardó.--La técnica, por A. Justo.--La economía, por R. Bogliolo.--La guerra, por A. G. Rodríguez.--La política, por A. Ghioldi.--La lucha de ciases, por R. Mondolfo.--El salariado, por M. Palacín.--Las formas típicas del privilegio, por J. L. Pena.--El gremialismo proletario, por E. Frugoni.--La cooperación libre, por N. Repetto.--La democracia obrera, por L. Pan.--La religión, (...) la cilencia, el arte, por R. Rivière. (shrink)

Patient-reported outcomes are frequently used for medical decision making, at the levels of both individual patient care and healthcare policy. Evidence increasingly shows that PROs may be influenced by patients’ response shifts and dispositions. We identify how response shifts and dispositions may influence medical decisions on both the levels of individual patient care and health policy. We provide examples of these influences and analyse the consequences from the perspectives of ethical principles and theories of just distribution. If influences of response (...) shift and disposition on PROs and consequently medical decision making are not considered, patients may not receive optimal treatment and health insurance packages may include treatments that are not the most effective or cost-effective. We call on healthcare practitioners, researchers, policy makers, health insurers, and other stakeholders to critically reflect on why and how such patient reports are used. (shrink)

Background: We aimed to determine the smallest changes in health-related quality of life (HRQoL) scores in the European Organisation for Research and Treatment of Cancer Quality of Life Questionnaire core 30 and the Brain Cancer Module (QLQ-BN20), which could be considered as clinically meaningful in brain cancer patients. Materials and methods: World Health Organisation performance status (PS) and mini-mental state examination (MMSE) were used as clinical anchors appropriate to related subscales to determine the minimal clinically important differences (MCIDs) in HRQoL (...) change scores (range 0-100) in the QLQ-C30 and QLQ-BN20. A threshold of 0.2 standard deviation (SD) (small effect) was used to exclude anchor-based MCID estimates considered too small to inform interpretation. Results: Based on PS, our findings support the following integer estimates of the MCID for improvement and deterioration, respectively: physical (6, 9), role (14, 12), and cognitive functioning (8, 8); global health status (7, 4(star)), fatigue (12, 9), and motor dysfunction (4(star), 5). Anchoring with MMSE, cognitive functioning MCID estimates for improvement and deterioration were (11, 2(star)) and for communication deficit were (9, 7). Estimates with asterisks were <0.2 SD and were excluded from our MCID range of 5-14. Conclusion: These estimates can help clinicians evaluate changes in HRQoL over time, assess the value of a health care intervention and can be useful in determining sample sizes in designing future clinical trials. (shrink)

Background and aim With the increasing interest in lifestyle, health and consequences of unhealthy lifestyles for the healthcare system, a new kind of solidarity is gaining importance: lifestyle solidarity. While it might not seem fair to let other people pay for the costs arising from an unhealthy lifestyle, it does not seem fair either to punish people for their lifestyle. However, it is not clear how solidarity is assessed by people, when considering disease risks or lifestyle risks. The aim of (...) this study was to investigate the degree of solidarity with lifestyle as well as with other factors that are related to health outcomes—for example, old age—and the relation between this degree of solidarity and various characteristics. Methods This cross-sectional study is part of the Dutch longitudinal SMILE study. Data on the degree of solidarity with different lifestyles and old age, and the relation between the degree of solidarity and various demographic and other variables were obtained in a questionnaire survey. Results Solidarity with smokers and overweight people was moderate, as was solidarity with older people. Respondents were ambivalent about athletes. Respondents who were younger, male and highly educated, and those with a healthy lifestyle, a small social network, high quality of life and an internal locus of control, showed low solidarity. Conclusions Solidarity with an unhealthy lifestyle and old age is moderate and the degree of solidarity varies among the different subgroups. (shrink)

Los estudios sobre el Hadiz desde un punto de vista literario son escasos y se ocupan en buscar las influencias judías y cristianas. El objetivo final de este trabajo seria, reconocer las diferentes Técnicas Narrativas utilizadas en los llamados hadices naturales.

BackgroundHuntington’s disease has a poor prognosis. For HD patients in the Netherlands, one way of dealing with their poor prognosis is by drawing up an advance euthanasia directive. Little is known about the perspectives of HD patients on their AED.AimTo gain insight into patients’ views on and attitudes towards their AED, and changes over time.MethodsA longitudinal qualitative interview study using 1 to 6 semi-structured interviews over a period of maximum three years. Nine HD patients who either had an AED or (...) were thinking about drawing it up participated in this study.ResultsWe identified two themes that characterize patients’ perspectives on their AEDs: general character of the AED; uncertainty around their AED. Ad The conditions that the participants described in their AED were generally not very specific for the person. Mostly they were general notions of unbearable suffering. Familiarity with HD in the family could play a role in drawing up an AED. Ad Participants generally were aware of the tentative character of their AED and could have doubts concerning their own willingness or the willingness of others in the future. Sometimes these doubts were so great, that it prevented them from drawing up an AED. However, patients did not alter their AED during the follow-up period or changed in their view or attitude on their AED.ConclusionHD patients that draw up an AED usually describe general conditions for euthanasia and recognize that these conditions may change as the disease progresses. An AED or the wish to draw one up may be a good conversation starter for conversations about goals and preferences for future care. (shrink)

Background: In the Netherlands, people with severe cognitive deficits due to Korsakoff syndrome are generally admitted to a specialized nursing home. Professional caregivers experience that these residents are often not aware of their deficits, and consequently, their willingness to accept care is relatively low. However, these residents need permanent support when performing daily tasks due to severe cognitive deficits. The combination of objective care needs and low subjective responsiveness makes caring for people with Korsakoff syndrome a complex undertaking. It is (...) unknown how professional caregivers deal with this complex task and how they manage the associated ethical challenges. Objectives: The aim of this study was to explore the professional caregivers’ perspectives on good care for residents with Korsakoff syndrome. Methods: A qualitative study design was used. Data were collected via semi-structured interviews. The Framework Method was used for the thematic analyses of the interview data. Participants and research context: Five specialized nursing homes participated in this study. Twelve professional caregivers, including nurses, nursing assistants, and support workers, were selected based on the ability to provide rich information on the study topics and to capture a variety of demographic and professional characteristics. Ethical considerations: The institutional review board of the VU University Medical Center Amsterdam approved the research protocol. The study was conducted in accordance with the ethical principles for medical research involving human subjects. Findings: Three perspectives on good care emerged: (1) making daily life a joint effort, (2) being steadfast, and (3) treating with respect. Discussion and conclusion: Professional caregivers try to achieve responsiveness in people with Korsakoff syndrome in three different ways. These perspectives reflect fundamentally different views on the care relationship and the autonomy of the resident. By elucidating the three perspectives, we hope to promote the practitioners’ reflection on their own ideas about good care for people with Korsakoff syndrome. (shrink)

İrap Arap dili ve İslami ilimlere dair tedvin faaliyetlerinin başlangıcından bu yana önemini devam ettiren bir olgudur. Bu sebeple farklı alanları konu alan İslami ilimlerin çoğunda esas alınan unsurlardan birisi olmuştur. Bu alanlardan biri olan ve öncelikli hedefi Kur’ân’ın anlaşılmasına katkı sağlamak olan tefsirin de önemli bir parçasıdır. Zira dile ait özelliklerin tam manasıyla gözetilmesiyle ancak doğru bir tefsir faaliyetinden söz etmek mümkün olabilmektedir. Arap dilinin tefsirle ilgili en bariz özelliklerinden biri ise iraptır. Bundan dolayı her bir müfessirin tefsir yönteminde (...) irap önemli bir yer işgal etmektedir. Tefsirinde iraba önemli bir yer ayıran müfessirlerden Beyzâvî, İslam âleminde ve özellikle Osmanlı âlimleri nazarında kabul görmüş bir müfessirdir. Nitekim tefsiri; şerh, haşiye, ihtisar vb. yönlerden başka çalışmalara konu olmuştur. Ayrıca bazı tefsir çalışmaları da bu tefsir esas alınarak oluşturulmuştur. Bu çalışmada Beyzâvî ve Osmanlı dönemi âlimlerinden olan Lütfullah el-Erzurûmî’nin tefsiri, irabı ele alışları noktasında karşılaştırılmıştır. Lütfullah el-Erzurûmî’nin iraba dair görüşlerinin çoğuna Beyzâvî’nin kaynaklık ettiği, Beyzâvî ile aynı düşündüğü noktalarda onun görüşlerini özetleme, açıklama veya yorumlama yoluna gittiği görülmüştür. Bazı durumlarda ise kendisinin dile ve özellikle iraba vukufiyetini gösteren bir tarzda Beyzâvî’nin görüşlerine katılmamıştır. Bu durumda Zemahşerî, Râzî, Ebû Hayyân başta olmak üzere daha başka müfessirlerin görüşleriyle kendi görüşünü desteklemiştir. Bazı örnekler üzerinden iki müfessirin iraba dair görüşlerinin karşılaştırmalı incelemesini yapan bu çalışmada bu iki müfessirin eserlerinden başka tefsirlerinde irabın önemli bir yer işgal ettiği zikri geçen müelliflerin eserleri de konuyla ilgisi bağlamında incelenmiştir. Özet: Açıklamak ve beyan etmek anlamlarına gelen i‘râb, Arap dilinde kelimelerin sonlarındaki alametleri düzenleyerek, kelimelerin birbirleriyle irtibatlarını kuran ve bu sayede anlam değerlerini belirleyen kurallar sistemidir. Dolayısıyla i‘râb, cümlede anlam belirsizliklerini ortadan kaldırarak anlam inceliklerinin ortaya çıkmasını sağlayan ve bu sayede sözdeki derin anlamların anlaşılma yolunu kolaylaştıran bir role sahiptir. Bu yüzden i‘râb, Arap dilcilerinin yanı sıra hadis, fıkıh, kelam gibi dile ilişkin özelliklerin gözetildiği alanlarda eser veren müelliflerin de çalışmalarını dayandırdıkları temel noktalardan birisi olmuştur. Kur’ân-ı Kerîm’in tefsirinde de i‘râb başta gelen unsurlardan biri olmuştur. Nitekim i‘râb kaidelerinin konulmasındaki temel dinamik, Kur’ân’ı Kerîm’i lahn adı verilen hatalı okumalardan korumak olmuştur. Tefsirciler de Kur’ân’ı Kerîm’i anlamada i‘râbdan çokça faydalanmışlardır. Tefsîr-i Beyzâvî diye de bilinen Envâru’t-tenzîl ve esrâru’t-te’vîl adlı eserinde Kur’ân’ı anlamada i‘râb özelliklerine sıkça başvuran âlimlerden birisi meşhur tefsirci Abdullah b. Muhammed el-Beyzâvî’dir (ö. 685/1286). Bu eser ilim çevreleri tarafından kabul görmüş bir tefsirdir. Beyzâvî gibi tefsirinde i‘râbı çokça kullanan bir diğer alim Muhammed b. Lutfullah el-Erzurûmî (ö. 1202/1788) olup Göğsügür Lütfullah Efendi olarak da bilinmektedir. Osmanlı dönemi âlimlerinden olan ve birçok ilim dalında eser veren Lutfullah el-Erzurûmî’nin tefsirinin adı Râmûzu’t-tahrîr ve’t-tefsîr olup bu tefsirin dil ve i‘râb özelliklerine geniş yer ayırması sebebiyle lugavî tefsir olarak da nitelendirilmesi mümkündür. Müellif bu tefsirinde Beyzâvî’nin i‘râba dair görüşlerinden istifade etmenin yanında çoğu zaman onun görüşlerini açıklama yoluna gitmiştir. Bununla birlikte i‘râba dair mevzularda Zemahşerî, Râzî, Ebû Hayyân ve daha başka âlimlerin görüşlerinden de yararlanmıştır. Bu çalışmada Beyzâvî’nin Envâru’t-tenzîl ve esrâru’t-te’vîl’i ile Lütfullah el-Erzurûmî’nin Râmûzu’t-tahrîr ve’t-tefsîr’i, i‘râbı ele alışları açısından karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Çalışmada bu iki tefsirin seçilmesindeki belirleyici etken eserlerin i‘râbı ele alış yöntemlerinin benzerlik arz etmesidir. Bazı örnekler üzerinden konuyu karşılaştırmalı olarak inceleyen bu çalışmanın amacı iki müfessirin Kur’ân ayetlerini anlamada i‘râba yaklaşımlarını tespit etmek suretiyle bu iki müfessir arasındaki i‘râb değerlendirmeleri bağlamındaki ilişkinin niteliğini belirlemektir. Çalışmanın diğer bir amacı Beyzâvî’den sonra yaşamış olan Lütfullah el-Erzurûmî’nin onunla aynı düşündüğü veya farklı görüşe sahip olduğu noktalardaki değerlendirmelerini incelemektir. Bu noktada, her iki eserde yer alan i‘râb örnekleri üzerinden incelenen konu, eserlerinde i‘râba geniş yer veren Zemahşerî, Râzî, Ebû Hayyân ve daha başka tefsircinin görüşleriyle de mukayeseli olarak değerlendirilmiştir. Bu çalışmada i‘râba dair görüşleri değerlendirilen her iki alim kuşkusuz çeşitli yönleriyle birçok çalışmaya konu olmuştur. Yıllar geçtikçe şöhreti daha da artan ve eserleri daha çok ilgi gören Beyzâvî hakkındaki çalışmalar daha fazladır. Konumuzla alakalı olarak tefsirindeki yöntemi ve ayetleri anlamlandırmada i‘râbı kullanış tarzını inceleyen çalışmalar bulunmaktadır. Ancak bu çalışma, önceki çalışmalardan farklı olarak Beyzâvî’nin tefsirindeki yöntemi ve tefsirde dile ait özellikleri ve i‘râbı nasıl kullandığını açıklamaktan ziyade Beyzâvî ile ondan sonra yaşamış olan Lütfullah el-Erzurûmî’nin tefsirlerinde irabı ele alış tarzlarını mukayeseyi konu edinmektedir. Diğer taraftan Lütfullah el-Erzurûmî, Beyzâvî kadar çalışılmamış olsa da bazı eserlerinin çeşitli çalışmalara konu olduğu görülmektedir. Eserlerini dil yönünden inceleyen çalışmalar da bulunmaktadır. Ancak bu çalışma Beyzâvî’nin tefsirde i‘râbı ele alışını da değerlendirmekle birlikte iki müellifin bu konudaki görüşlerinin kıyaslamasını yaparak tefsirinde Beyzâvî’nin i‘râba dair görüşlerine başvuran Lütfullah el-Erzurûmî’nin onunla ittifak ettiği ve farklı düşündüğü tarafları ve bu farklılıkların kaynaklarını ortaya koymaya çalışmaktadır. Ayrıca Lütfullah el-Erzurûmî’nin Beyzâvî’yle ortak görüşe sahip olduğu noktalarda onun görüşlerini ele alış tarzının alıntılama, açıklama veya atıf yapma gibi şekillerden hangisiyle gerçekleştiğini tespit ederek buradan bir değerlendirme yapmayı amaçlamaktadır. Öte yandan farklı düşündüğü noktalarda ise bu görüşün önceki âlimlerin görüşlerinin değerlendirilmesi neticesinde birinin diğerine tercih edilmesi şeklinde mi yoksa bizzat müellifin kendi görüşü mü olduğu belirlenmeye çalışmaktadır. Çalışmaya konu olan iki eserdeki i‘râba dair mevzuların ele alınış biçimiyle ilgili olarak şu sonuçlara ulaşılmıştır: Lütfullah el-Erzurûmî çoğunlukla Beyzâvî’nin görüşüne tabi olmuştur. Beyzâvî’nin çoğu görüşünü özetleme yoluna gitse de bazı durumlarda açıklama yapma ihtiyacı hissetmiştir. Çalışmada bazı örnekleri sunulan bu konuya dair daha çok örnek her iki müellifin eserinden verilebilir. İhtilaf ettiği konularda ise diğer tefsirlerde daha isabetli gördüğü görüşleri sunmuştur. Beyzâvî’ye katılmadığı noktalarda ise başta Zemahşerî’nin Keşşâf’ı olmak üzere Râzî’nin Mefâtîhu’l-gayb’ı, Ebû Hayyân’ın el-Bahru’l-muhît’i ve daha başka tefsirlerdeki i‘râba dair görüşlerden yararlanmıştır. Bazı görüşlerinde ise gerek Beyzâvî gerek diğer müfessirlerin görüşlerine katılmayarak kendi görüşünü belirtmiştir. İraba dair bu değerlendirmeler, önceden dile getirilmemiş müellife ait bir görüş olabildiği gibi anlamı belirlemede açık etkisi olan herhangi bir görüşün üstün tutulması tarzında da tezahür edebilmiştir. Lütfullah el-Erzurûmî, Beyzâvî’nin görüşlerine katıldığı durumlarda bunu çeşitli deliller sunarak gerekçelendirmiştir. Bu husus, kadim müfessirleri takip eden sonraki müfessirlerin tefsirdeki rolünün sadece özetleme veya şerh etme şeklinde gerçekleşmediğini, bilakis kendilerine has yöntem, değerlendirme ve kıstaslarının bulunduğunu göstermektedir. Öte yandan çalışmaya konu olan iki eserin karşılaştırılmasıyla ortaya çıkan bu sonuçlar, kadim âlimlerin gerek dil alanında gerek diğer alanlarda sonrakilere bıraktığı bilgi birikimi ve teliflerin bolluğuna rağmen kapsamlı inceleme ve araştırmalar neticesinde onların elde edemedikleri bir takım neticelere sonrakilerin ulaşabileceğini de ortaya koymaktadır. (shrink)

Most research on ethical leadership to date investigates the consequences of ethical leadership rather than its antecedents. Here, we aim to contribute to this field by studying leader personality as a potential antecedent of ethical leader behavior. In two multisource studies, we investigated the relationships between personality traits and ethical leader behavior. Leader personality was measured through self-ratings using the five-factor personality framework. Two subordinates rated their leaders' ethical behavior. Study 1 used a unidimensional Ethical Leadership Scale (ELS). In study (...) 2 we used this scale as well as an instrument distinguishing three different ethical leader behaviors, namely, fairness, role clarification, and power sharing. Further, in study 2 we controlled for the influence of the relationship between leader and followers (LMX). As expected, conscientiousness and agreeableness were most consistently related to ethical leadership. In study 1, after controlling for the other personality traits, conscientiousness related positively with ethical leadership. In study 2, after controlling for other traits and LMX, conscientiousness related positively with ethical leadership and the behavior role clarification, and agreeableness with power sharing and fairness. Also, emotional stability related positively with ethical leadership and role clarification after controlling for LMX. As expected, openness to experience and extraversion were unrelated to ethical leader behaviors. (shrink)

We report the identification of a recurrent, 520-kb 16p12.1 microdeletion associated with childhood developmental delay. The microdeletion was detected in 20 of 11,873 cases compared with 2 of 8,540 controls and replicated in a second series of 22 of 9,254 cases compared with 6 of 6,299 controls. Most deletions were inherited, with carrier parents likely to manifest neuropsychiatric phenotypes compared to non-carrier parents. Probands were more likely to carry an additional large copy-number variant when compared to matched controls. The clinical (...) features of individuals with two mutations were distinct from and/or more severe than those of individuals carrying only the co-occurring mutation. Our data support a two-hit model in which the 16p12.1 microdeletion both predisposes to neuropsychiatric phenotypes as a single event and exacerbates neurodevelopmental phenotypes in association with other large deletions or duplications. Analysis of other microdeletions with variable expressivity indicates that this two-hit model might be more generally applicable to neuropsychiatric disease. © 2010 Nature America, Inc. All rights reserved. (shrink)

Bişr el-Merîsî taraftarları ile Osman ed-Dârimî arasında burada tartışma konusu yapılan hadisler haberî sıfatları konu alan ve müşkil nitelikte olan rivayetlerden oluşmaktadır. Bu rivayetleri genelde Bişr el-Merîsî ve taraftarlarının tecsîm ve teşbîh içerdiği iddiasıyla münker kabul ettikleri görülmektedir. Ehl-i re’y özellikleri taşımakla birlikte ilahî sıfatlar konusunda Mu’tezilî bir anlayışa sahip olduklarından tenzih anlayışları gereği sıfatları reddetmektedirler. Yaratılmışlara ait niteliklerin yaratıcıya nisbet edilmesini tenzîh anlayışlarına aykırı gördüklerinden bu tür müşkil rivayetleri ya kendi anlayışları doğrultusunda te’vîl ya da reddettikleri gözlenmektedir. Sert bir (...) ehl-i hadîs âlimi olan Osman ed-Dârimî ise, ayet ve hadislerde bildirilen ilahî sıfatlara iman edilmesi gerektiğini kabul etmektedir. Bu anlayışı sebebiyle bu rivayetlerde bildirilen haberî sıfatlara da te’vîl etmeksizin lafzî anlamıyla yaklaşmakta; kendi görüşü doğrultusunda Bişr el-Merîsî ve taraftarlarının yaptığı te’vîlleri reddetmekte, bu te’vîllerin ta’tîle yol açacağını ileri sürmektedir. Bu rivayetlerin lafzî (literal) anlamları doğrultusunda anlaşılması gerektiğini savunmaktadır. Bu hadisler üzerinde yapılan tartışmalar, temel hadis eserlerinin yazıldığı dönemde Ehl-i re’y ve Ehl-i hadîs ekollerine mensup âlimlerin hadislere yaklaşımlarını göstermesi bakımından önem arzetmektedir. Burada vermiş olduğumuz hadisler üzerindeki tartışmalar bu iki ekolün uluhiyet anlayışını, haberî sıfatlara yaklaşımlarını ortaya koyduğu gibi bunların genel anlamda hadis perspektifi hakkında bizlere bilgi vermektedir.ÖzetBu araştırma, temel hadis kitaplarının yazıldığı dönemde, yani III./IX asırda, haberî sıfatlar ihtiva eden bazı hadisler üzerinde yapılan tartışmaları ele almaktadır. Tartışma Osman ed-Dârimî (ö. 280/894) ile Bişr el-Merîsî’nin (ö. 218/833) taraftarları arasında geçmektedir. Hadisler üzerinde Ehl-i hadîs ile Ehl-i re’y mensubu âlimler arasında gerçekleşen bu tartışmalar bir yönüyle hadislerin anlaşılması ve yorumlanmasını ilgilendirmektedir. Tartışmanın, burada ele alınan hadislerin nasıl anlaşılması gerektiği; lafızların kelime anlamı mı (literal) yoksa bu lafızların ötesindeki muhtemel mecazî anlamları dikkate alınarak mı anlaşılması gerektiği noktasında odaklandığı söylenebilir. İnceleme konusu yapılan hadisleri tartışan tarafları kısaca tanıtmak yerinde olacaktır. Sözünü ettiğimiz rivayetlerle ilgili tartışmalar Bişr el-Merîsî taraftarları ile Osman ed-Dârimî arasında geçmektedir. Ehl-i hadîs’in önemli simalarından biri olan Osman ed-Dârimî, hadislerle ilgili bu tartışmaları içeren ayrı bir eser yazmıştır. Bu eser, Allah’ın sıfatları ve bazı hadis meseleleri konusunda Bişr el-Merîsî ve onun iki talebesinin görüşlerine reddiye olarak yazılmıştır. Bişr el-Merîsî, Ebû Yusuf’tan (ö. 182/798) fıkıh tahsil etmiş, önemli bir kelâmcı olarak tanınmıştır. O, kelâmla ilgili konularda aralarında İmâm Şâfiî’nin (ö. 204/820) de bulunduğu pek çok âlimle ilmî tartışmalar yapmış bir ehl-i re’y âlimdir. Halife Me’mûn’un (ö. 218/833) danışma meclisinde bulunmuş, Kur’ân’ın yaratılmışlığı (Halku’l-Kur’ân) görüşünün benimsenmesinde önemli payı olmuştur. Osman ed-Dârimî ise, Yahyâ b. Ma’în (ö. 233/848), Ali b. Medînî (ö. 234/848-49), İshâk b. Râhûye (ö. 238/853) ve Ahmed b. Hanbel (ö. 241/855) gibi döneminin otoritelerinden hadis öğrenmiş bir ehl-i hadîs âlimidir. Hadis tahsili için önemli bütün şehirleri dolaşarak hadis öğrenmiş ve rivayette bulunmuştur.Haberi sıfatları ispat ve bunlarla ilgili rivayetlerin teviline karşı çıkan anlayış ile, bu rivayetlerin tenzih anlayışına uygun biçimde tevilini savunan kesimler ilk dönemden itibaren eserler telif etmişlerdir. Osman ed-Dârimî’ye göre, ehl-i hadîs’in eleştiri edebiyatının ortaya çıkmasında, Mu’tezile’nin ilahî sıfatları reddetmesi etkili olmuş ve pek çok müellif bu yönde eserler yazmışlardır. Ebû Hüreyre’den nakledilen bir rivayetle ilgili olarak muârız, bu rivayetin Allah için bildiğimiz göz ve kulak organlarından oluştuğu izlenimi verildiğini söyler. Osman ed-Dârimî, bu hadisin göz ve kulak organlarını değil görme ve işitmeyi ispat ettiğini söyler. Hiçbir konuda Allah’ın benzerinin bulunmadığını belirtir. Dolayısıyla Allah’ın organlardan oluştuğu iddiasını ehl-i hadîs’e nisbet etmek iftiradır. Ebû Dâvûd, bu hadis ile Allah için görme ve işitme sıfatlarının ispat edildiğini ve Cehmiyye’nin ilahî sıfatları inkar görüşüne reddiye olduğunu belirtir. Ebû Hüreyre’in Hz. Peygamber’e nispet ederek naklettiği: "İman Yemenlidir, hikmet Yemenlidir! Ben Rabbi’nizin nefesini Yemen tarafından hissediyorum!" rivayetini de muârız münker kabul etmiştir. Çünkü Bişr el-Merîsî ve ashâbına göre nefes ancak karın boşluğu olanlardan çıkar, Allah ise bundan münezzehtir. Osman ed-Dârimî’ye göre, muârız yanlış anlamıştır. Burada kastedilen, Yemen tarafından esen ve insanı rahatlatan rüzgardır. Bu rivayet bağlamında bakıldığında, Bişr el-Merîsî taraftarlarının rivayeti literal değerlendirdiğini, Osman ed-Dârimî’nin ise rivayeti yorumladığını görmekteyiz. İbnü’s-Selcî, "Siz, Allah’a ondan çıkandan (Kur’ân’dan) daha faziletli bir şeyle yaklaşamazsınız!" rivayeti hakkında, Müşebbihe’nin bunu, karın boşluğu olan, kendisinden kelâm çıkan şeklinde anladıklarını belirtir. Allah boşluğu olmayan anlamında "samed" olduğundan bu anlayış geçersizdir. Bu hadisle, Kur’ân’ın Allah’tan değil O’nun katından çıkması kastedilmiştir. Osman ed-Dârimî’ye göre, İbnü’s-Selcî’nin asıl maksadı Allah’ın kelâm sıfatını inkâr etmektir. Kur’ân’ın O’ndan çıktığında bir şüphe yoktur, bunu sadece kelâm sıfatını kabul etmeyenler inkâr etmektedir. İbn Abbâs’a atfedilen; "Rükn (Hacerülesved) yeryüzünde Allah’ın sağ elidir, halk ile onunla musafaha eder" rivayetinde geçen "yemînullah" (Allah’ın sağ eli) sözünün anlamı, İbnü’s-Selcî’ye göre bildiğimiz sağ el değil, Allah’ın nimeti ve ikrâmıdır. Hacerülesved ile elin kastedilmediğini kabul eden Osman ed-Dârimî’ye göre, İbnü’s-Selcî’nin maksadı, geçersiz te’villerle Allah hakkında ayet ve hadislerde belirtilen iki eli inkar etmektir. İbn Abbâs’ın Hz. Peygamber’den naklettiği başka bir rivayeti İbnü’s-Selcî’nin eserine alıp nakletmesini eleştiren Osman ed-Dârimî, bu tür zayıf rivayetlerin yayılmaması gerektiğini söyler. Buna ilave olarak İbnü’s-Selcî’nin yaptığı yorumun da çirkin olduğunu belirtir ve eleştirir. Çünkü sözü edilen rivayette Allah, yeşil bir takım elbise giymiş kıvırcık saçlı bir genç olarak tasvir edilmektedir. Böyle bir rivayet Hz. Peygamber’den gelen sahih rivayetlerle çeliştiği için de güvenilmez bir rivayettir. Rivayetle ilgili bu değerlendirmeyi yapan Osman ed-Dârimî, rivayet hakkında muârızın yaptığı yorumları da reddeder. Muârıza göre, "Rabbimin yanına girdim" sözü, "Adn cennetinde Rabbimin huzuruna girdim" demektir. Osman ed-Dârimî’ye göre bu gibi müşkil (problemli) hadisler re’y ile tefsir edilmemeli, rivayet edilip bırakılmalıdır. Hz. Peygamber’e dayandırılan ve Allah’ın kendisine geldiğinden bahisle cevabını bilemediği bazı sorulan sorduğundan, sonra Rabbinin elini sırtına koymasıyla parmaklarının serinliğini hissettiğinden ve her şeyi öğrendiğinden bahseden rivayetle ilgili olarak muarız şu değerlendirmede bulunur: Allah Resûlü’ne gelen Rabbi değil güzel suretli bir melekti, o melek Allah tarafından yönledrilmekteydi ve elini koyan da o melekti. Osman ed-Dârimî, muârızın bu yorumunu reddeder. Bu yorum aynı zamanda diğer sahih hadislere de aykırıdır. Osman ed-Dârimî, sözkonusu rivayet hakkında muârızın yorumunu reddettikten sonra zikrettiği sahih rivayetlere dayanarak buna güvenilemiyeceğini ifade etmiştir. İlahî sıfatlar hakkında konuşmak en zor konular arasında görüldüğünden, selef âlimleri bu konuda susmayı tercih etmişlerdir. Ancak sonraki nesiller bu konuda farklı yollar tutmuşlardır. İlahi sıfatları anlama konusundaki temel yaklaşımları tefvîz, teşbîh ve te’vîl şeklinde üç ana başlıkta toplamak mümkündür. Tefvîz, selef alimlerinin benimsediği yol olup, Allah’ın zâtı ve sıfatlarının mahiyetine ilişkin bilgiyi ilâhî ilme havale etmek demektir. Teşbîh, Allah’ı yaratılmışlara veya yaratılmışları Allah’a benzetmek anlamına gelir. Te’vil, Allah’ın yaratılmışlara benzediği izlenimini veren ayet ve hadisleri dil bilimi ve aklî bilgilerle yorumlamaktır. Sıfatları inkar edenlere Muattıla denilmiş, sıfatları ispat edenler Sıfâtiyye diye anılmıştır. Ehl-i re’y’e göre Allah’a atfedilen ve sözlük anlamı bakımından teşbîh ve tecsîm izlenimi veren sıfatları uygun biçimde te’vil etmek gerekir. İlâhî sıfatlarda Mu’tezile tenzihi öne çıkarmış, Eş’ariyye ve Mâtürîdiyye ise tenzihe uygun te’vili benimsemiştir. Müşebbihe, Vehhâbî-Selefî anlayış da ilahî sıfatlardaki lafızları zahiri anlamlarıyla almışlardır. Hadis ilminde en önemli temel eserlerin telif edildiği II./VIII. ve III./IX. asırda yaşamış olan âlimler arasında cereyan eden inceleme konusu yaptığımız tartışma, ilk döneme ait olması bakımından önemlidir. Bunun yanında tartışma, âyet ve hadislerden oluşan naslara yaklaşımda, iki temel yaklaşımı göstermesi bakımından da önemli bilgiler ihtiva etmektedir. Bu iki temel yaklaşımdan biri ehl-i re’y ekolünü, diğeri ise Ehl-i hadîs anlayışını temsil etmektedir. Osman ed-Dârimî genel olarak rivayetin lafzına bağlı kalmayı savunmakta, Bişr el-Merîsî ve ashâbı ise münker olduğu gerekçesiyle rivayeti eleştirmekte ya da te’vil etmektedir. Nadir de olsa Osman ed-Dârimî’nin rivayeti ret ya da te’vil ettiği, Bişr el-Merîsî ve ashâbının ise rivayeti savunduğu yerler de görülebilmektedir. Müteşâbih (problemli) rivayetler hakkında Bişr el-Merîsî’nin yaptığı te’viller sonraki âlimler üzerinde etkili olmuştur. Onun te’villeri, Cübbâî (ö. 303/916), Kādî Abdülcebbâr (ö. 415/1025), Ebü’l-Hüseyin el-Basrî (ö. 436/1044) gibi Mu’tezilî âlimlerin yanı sıra, İbn Fûrek, Gazâlî (ö.505/1111), İbn Akîl (ö. 513/1119), Fahreddîn er-Râzî (ö. 606/1210) gibi sünnî âlimler tarafından da iktibâs edilmiştir. Rivayete dayalı olan hadis ilminde hakikatin ortaya konulabilmesi, "rivayet" ve "re’y" seçeneklerinden birini tercih etmekle değil; bunların her ikisini de yerinde ve dengeli olarak kullanılmasına bağlı olduğunu hatırda tutmak gerekir. Hakikatin ortaya çıkarılmasında rivayet re’ye, re’y de rivayete muhtaçtır. Rivayet ve re’y birbirinin rakibi değil tamamlayıcı unsurları olarak görmek gerekir. (shrink)

El artículo presenta una reflexión sobre la manera en que en los últimos veinte años la promoción de un determinado tipo de solidaridad en Chile ha contribuido a la conformación de una gubernamentalidad liberal avanzada, necesaria para la instalación de un programa neoliberal. La reflexión se enmarca en los aportes teóricos de Michel Foucault y tiene por objeto empírico piezas de publicidad de promoción de la solidaridad emitidas en Chile entre los años 2009 y 2010, que han sido analizadas en (...) el contexto del proyecto Fondecyt 1090534. Se presentan tres tipos de resultados: (a) se describen los sectores sociales que se construyen como agentes de la solidaridad, (b) se reflexiona sobre las prácticas solidarias más promovidas y (c) se indaga en la forma en que se interpela a los sujetos a ser solidarios. (shrink)

We investigate and analyze the dynamics of hepatitis B with various infection phases and multiple routes of transmission. We formulate the model and then fractionalize it using the concept of fractional calculus. For the purpose of fractionalizing, we use the Caputo–Fabrizio operator. Once we develop the model under consideration, existence and uniqueness analysis will be discussed. We use fixed point theory for the existence and uniqueness analysis. We also prove that the model under consideration possesses a bounded and positive solution. (...) We then find the basic reproductive number to perform the steady-state analysis and to show that the fractional-order epidemiological model is locally and globally asymptotically stable under certain conditions. For the local and global analysis, we use linearization, mean value theorem, and fractional Barbalat’s lemma, respectively. Finally, we perform some numerical findings to support the analytical work with the help of graphical representations. (shrink)

El presente artículo presenta los nuevos e importantes descubrimientos en la terraza litoral al pie del oasis de niebla, a partir de Noviembre de 2003, que junto a estudios anteriores conforman un cuadro general bastante completo de los patrones de asentamiento, modus vivendi, costumbres y actividades económicas de los antiguos pobladores costeros del norte de Chile, que reafirman la enorme importancia que adquirió el ecosistema de oasis de niebla costero en el género de vida, tipos de asentamiento y desplazamientos de (...) los cazadores-recolectores marinos del litoral norte. (shrink)

Mu‘allâkâtların, tefsir, nahiv, sarf ve dil ilimlerindeki önemli rolünün yanı sıra Arap dili ve edebiyatı âleminde de yüksek ve önemli bir konumu bulunmaktadır. Cahiliye devri müfredatlarının pek çoğunu kapsamasından ötürü dil ve edebiyat erbabı ona önem atfetmiştir. Onlardan biri de, ‘Şerhü’l-Kasâ’idi’l-السبع’ adıyla el-Muâ‘llekât’a yaptığı şerhiyle Ebu Bekir Muhammed bin el-Kasım bin Beşar bin el-Anbari. Bu eserinde pek çok nahiv, zamirin aidiyeti, harflerin manası, zarf ile car ve mecrûrun bağlı olduğu yerin belirlenmesi, müfredatlarıni‘râbı, illetler arasındaki üstünlükler, kıyasa ve luğatta asıl olana, (...) kelimenin irabını belirlemede bazı seslerin etki nedenlerine, sarf, lügat, belağat, eleştiri vb. konulara değinmektedir. Bu itibarla bu araştırma, betimsel analitik yöntemini kullanarak et-Anbari’ninMu‘allâkât şerhindeki nahiv yöntemini, Arap nahiv ilminde iki önemli konu olan kıyas ve ta‘lîl ile ilgili duruşunu açıklayarak değerlendirmeyi hedeflemektedir. (shrink)

Der folgende Beitrag ist ein erster Versuch, Sartres und Ricœurs Werttheorien in ihren Grundzügen zu rekonstruieren, sie zu ver- gleichen und daraus bestimmte Schlussfol- gerungen bezüglich der Ricœurschen Sartre-Rezeption zu ziehen. Somit wird die Aufgabe gestellt, eine Forschungslücke zu füllen, denn Sartres Wertekonzeption ist relativ wenig untersucht worden, während die von Paul Ricœur sogar einen blinder Fleck innerhalb der Ricœurforschung darstellt; die Ricœursche Sartre-Rezeption ist kaum zur Sprache gebracht worden, jedoch nicht in einem explizit axiologis- chen Kontext. Im Unterschied zu (...) Françoi- se Dastur wird aufzeigt, dass Ricœur in Le volontaire et l‘involontaire nicht einfach Partei für Marcel ergreift und gegen Sartre argumentiert, sondern dass er zwischen den Positionen der beiden Denker auch zu vermitteln versucht. Abschließend soll aufgezeigt werden, dass Ricœurs axiologis- che Konzeption, die aus dieser Vermittlung entstand, in seinem Spätwerk zum Teil bei- behalten wurde und zwar gerade in jenem Teil, der ihn in der Nähe von Sartre bringt und zunehmend von Marcel entfernt. (shrink)

Los soberanos de la dinastía Naṣrí de Granada se intitulan sultanes o Amīr al-Muslimīn en su abundante correspondencia exterior con otros príncipes musulmanes o cristianos. Sin embargo, a partir de la segunda dinastía, comienzan a utilizar también el título califal aunque parece que de forma privada, dentro del entorno familiar o el cortesano, tal como prueban determinados documentos emanados del Dīwān al-Inšā’ naṣrí. El califato ostentado por los Naṣríes no es el mismo que el de los Omeyas o los Almohades (...) que llevaba emparejado el título de Amīr al-Mu’minīn y Jalīfat Rasūl Allāh, sino que lo acompañan del título de Jalīfat al-Raḥmān o Jalīfat Allāh, como otros soberanos musulmanes de la baja Edad Media. Su legitimidad está basada en una genealogía que les hace entroncar con los Jazārŷ, es decir con los Anṣār de Sa‘d b. ‘Ubāda, que pretendió proclamarse Califa a la muerte de Muḥammad. (shrink)

In this paper we intend to propose a definition of function in biology. First we delimitated the problem and pointed out that a definition must not be related to hypotheses such as the causal connexion between form and function, phylogenetics or evolution, but that only the existence of functions is to be considered. The elements to be expressed in the definition are: the relation of function to form, the dynamic character, the integration into the activity of the total organism, the (...) possibility of latent functions and the fact that in the case of mechanical functions the function is not itself action, but directly related to it. So we proposed the following definition: A biological function is a property of a definite part of the total organism, marked by a certain form or structure, which property is actual or potential activity itself or directly related to activity, and by which the development and the maintenance of the organism as a whole is enabled to proceed in a harmonious way.We finished with some theoretical remarks in which the logical dependence of the function on the form is brought forward. Therefore form and function are not an example of the principle of complementarity, as is stated byMeyer-Abich. Attention is also given to a former paper byBarge on the form-function problem. This paper served as the starting point for the present discussion.Dans cette étude nous avons l'intention de proposer une définition de fonction en biologie. D'abord nous avons délimité le problème et faisons remarquer qu'une définition ne doit pas être mise en rapport avec des hypothèses comme la relation causale entre forme et fonction, phylogénèses ou évolution, mais que seule l'existence de fonctions doît être considerée. Les éléments qui doivent être exprimés sont: la relation de fonction à la forme, le caractère dynamique, l'intégration dans l'activité de l'organisme total, la possibilité de fonctions latentes et le fait qu'au cas de fonctions méchaniques le fonction même n'est pas action, mais y est immédiatement relative. Ainsi nous proposons la définition suivante: Une fonction biologique est une propriété d'une partie définie de l'organisme total, marquée par une certaine forme ou structure, laquelle propriété est activité actuelle ou potentielle elle-même, ou bien directement relative à l'activité et par laquelle le développement et le maintien de l'organisme total est mis à même d'avancer harmonieusement.Nous avons fini en faisant quelques remarques théoriques, où nous avons exposé que la fonction dépend logiquement de la forme. C'est pourquoi forme et fonction ne sont pas un exemple du principe de complémentement comme cela a été prétendu parMeyer-Abich. Nous avons également fait attention à une étude antérieure deBarge touchant le problème forme-fonction. Cette étude a servi comme point de départ à la discussion présente.Wir haben in dieser Abhandlung versucht eine Definition der “biologischen Funktion” zu geben. Zunächst beschränkten wir uns darauf, darzulegen, dass man bei einer Definition nicht auf Hypothesen hinweisen soll, wie z.B. auf den Kausalzusammenhang zwischen Form und Funktion, Phylogenese oder Evolution. Es soll lediglich des Bestehen von Funktionen berücksichtigt werden.Folgende Elemente müssen in der Definition zum Ausdruck kommen: die Beziehung der Funktion zur Form, der dynamische Charakter, die Integrierung in die Aktivität des Organismus als Ganzes, die Möglichkeit latenter Funktionen und die Tatsache, dass die Funktion im Falle einer mechanischen Funktion selbst nicht Aktivität ist, jedoch in direkter Beziehung zu ihr steht.Wir haben daher die folgende Definition vorgeschlagen: Eine biologische Funktion ist die Eigenschaft eines bestimmten Teiles des Organismus als Ganzes der eine bestimmte Form oder Struktur besitzt: diese Eigenschaft ist ihrerseits wirkliche oder mögliche Aktivität oder aber steht in einem direkten Verhältnis zu ihr; sie ermöglicht die harmonische Entwicklung und Erhaltung des Organismus als Ganzes.Zum Abschluss machten wir einige theoretische Bemerkungen in denen wir die logische Abhängigkeit der Funktion von der Form darlegten. Form und Funktion sind demzufolge kein Musterbeispiel für das Komplementaritäts-prinzip so wie es vonMeyer-Abich angeführt wird. Wir haben uns auch mit einer früheren Abhandlung über das Form-Funktion-Problem vonBarge befasst. Sie diente uns als Ausgangspunkt für die gegenwärtige Erörterung. (shrink)